Keşkelerden Bir Demet

Pamir doğduğundan itibaren ne kadar çok keşkelerim olmuş.. Hatırlıyorum da ilk keşke Pamir'in gaz sancılarının geçmesi içindi.(Zira annemle sabah 7'lere kadar sabahladığımızı hatırlıyorum).Devamı Pamir'in emeklemesi, yürümesi, memeyi bırakması, tuvalet alışkanlığını kazanması (ki bunda halen keşkemiz devam ediyor), konuşması, kendi yatağında yatması gibi devam etti. Daha da devam edeceğe benziyor.. Aslında bütün keşkelerimi tek başlık altında toplayacak olursak başlığımız Pamir'in bir an önce büyümesi' olurdu. Ancak geçen gece ilk kez bunun tersini yaşadım. Pamir en derin uykusundayken onu bir öpeyim istedim. O da o derinliğe rağmen bana karşılık verip beni öptü ve bana sımsıkı sarıldı. İşte o an dedim ki keşke oğlum hiç büyümese hep böyle küçük kalsa ve bizimle olsa... Ama zamanı tutabilene aşk olsun..Zira kendisinin herkesten çok acelesi var; tut tutabilirsen.

2011-Urla Şule'de